لوله بازکنی دزاشیب

تاریخچه دزاشیب

در زمان قدیم محله دزاشیب را دزج سفلی می نامیدند و در لهجه محلی تا سال 1325 (ددرشو) گفته می شد. بر اساس شنیده ها محله ی دزاشیب شکل تغییر یافته دزآشوب (دژآشوب) است. 

شغل مردم این منطقه کشاورزی و دامداری بوده و در واقع محل گذر به نیاوران و فرمانیه بوده است. لوله بازکنی دزاشیب دارای دو قنات به نام های قنات بالا(در میانه خیابان نجابت جو) و قنات پایین (خیابان امیر حسین کریمی یا بوعلی) است که همچنان جریان دارند. 

منبع درآمد ساکنین این منطقه علاوه بر کشاورزی، سبد بافی زنان بود که هنوز زنان دزاشیبی این سنت را ادامه می دهند. نام یکی از سبد های بافتنی دزاشیب (سوتال) به معنای ساقه گندم  است. 

آثار تاریخی لوله بازکنی دزاشیب

حمام بوعلی: یا مساحت 40 متر مربع که قدمت آن به 150 سال پیش بر می گردد. این حمام شامل یک خزینه و دوش بوده است. اما اکنون بازسازی شده و حمام عمومی نیز در آن ساخته شده است. از مناطق مهم در لوله بازکنی دزاشیب، کوچه سبزه میدان متصل به باغ فخرالملک اردلان است.

کوچه قورباغه (فلاح)، نیز از دیگر گذرها است. دلیل نامگذاری این کوچه وجود استخر و آبگیری است که قورباغه فراوان داشته است. نام گذاری لشان نیز که امروزه به سرآسیاب دزاشیب معروف است به خاطر زمین های لش (آبدار و باتلاقی) بوده و چاه در یک یا 2 متری به آب می رسیده است.

باغ مجدالدوله، دبستان ادونتیست ها، باغ حاجی فخرالملک اردلان، باغ حاجی سید محمد صراف، باغ علاپ السلطنه، باغ ایگار و باغ نظر از مکان های معروف در دزاشیب هستند.